Ya se que no debería ser divertido de ninguna manera. Pero una de dos, o soy el reflejo de una buena parte de la sociedad, o realmente hacen gracia.
dibujante británico Andy Riley.
Els primers anys del segle XX van ser anys d’avenços, creixement i revolució. En aquell món dinàmic, les dones hi van tenir un paper ...
8 comentaris:
Yo los pongo en lo que se denomina humor negro ....
Los chistes aunque algo macabros hacen su gracía.
Un beso
A mí me hacen poca gracia, Josep. Son macabros
No coneixia aquest dibuixant. Sí que és enginyós, però personalment no m'agrada gens el seu humor, si se'n pot dir així.
No coneixia aquest dibuixant. Sí que és enginyós, però personalment el seu humor (si és que se'n pot dir així) no m'agrada.
MIQUEL, JOSEFINA y CECILIA, os contestaré a todos a la vez porque todos habeis coincidido en la misma contestación.
Yo descubrí por casualidad a estos conejitos y a su autor en una tira cómica de un periodico por Internet el otro dia. Es ahora cuando me ha llamado la atención y veo que hay editados no se cuantos libros y que por Internet está lleno de blogs, webs y todo lo que querais, y esto empezó el año 2000 o algo así. Yo no lo veo tan mal como vosotros, aunque también lo encuentro de un humor negro alto. Mirad, por alguna extraña razón nos reímos cuando vemos a alguien darse un estrepitoso golpe del que ha salido más o menos airoso Nos hace gracia la torpeza, los gestos exagerados de dolor. Creo que algo similar sucede con los conejitos suicidas. Vemos a unos dulces conejitos blancos, con cara de bonachones tratando de suicidarse de mil y una maneras estrafalarias, fallando o conseguirlo finalmente. Y nos reímos porque pasamos la página del libro y ya está, y creo, por tanto, que la cosa no pasa de aquí.
De alguna manera, la gracia también proviene de la identificación con los conejitos. Sí, he dicho identificación y es que vemos el afán de los conejitos por suicidarse y es como cuando a uno le dan ganas de mandarlo todo al carajo y no puede.
Otra cosa importante es que se trata de un dibujo, (no una foto) que si no fuese por los motivos que muy bien comentais, hasta sería un conejito sinpatico.
Un abrazo para todos.
Me llama la atención ver la ternurita que son los conejitos y lo terrible de lo que desean hacer,es chiste o es un mensaje? cuantos tiernos e indefensos como estos bichitos se suicidan? me parece que en este humor negro noto un mensaje.Como chiste esto es drastico y dulce a la vez,me gusta!
Pues este tipo de humor tiene su gracia. hace poco hacía yo una entrada con un chiste, si cabe, de pateras, indicando que ya parece que no es "adecuado" hacer chistes de nada, todo es incorrecto. Siempre se han hecho chistes racistas, de maricones, de catalanes, de Lepe, de Jaimitos, de chapapoteros, de suegras, de impotentes, de hijos cabezones, de perros, de tomates y de cualquier cosa. Muy tiquismiquis y remilgados nos hemos vuelto.
Hay que reirse del contexto y de nosotros mismos.
Bravo, Josep!
Un abrazo.
Publica un comentari a l'entrada