Cercar en aquest blog

dissabte, 15 d’agost del 2009

!mi gozo en un pozo¡


Hace ya un tiempo lo pude comprobar en Barcelona, supongo que esto estaría en todos los lugares. La verdad es que había creído que el movimiento “Abrazos gratis” era una iniciativa global y desinteresada, cuyo fin único era “dar a conocer y hacer realidad esta maravillosa actitud para unir a todas las personas que comparten el mismo fin: abrazar para mejorar el mundo, porque un simple abrazo motiva el corazón y hace feliz a quien lo recibe” (un achuchón para cada uno, porque se lo ha ganado). Pero nada más lejos de la realidad.

Ahora resulta que leo un artículo de una reciente investigación de la Universidad de Carolina del Norte, y esto me ha abierto los ojos. Todas esas chicas que bajo el disfraz de abrazadoras gratuitas alguna vez se han colgado de mí cuello o del tuyo por la calle, no iban buscando, precisamente, mi bien personal de manera altruista y abnegada. Ni el tuyo tampoco. Antes al contrario. En el citado estudio, tras trabajar con 38 parejas para comprobar los efectos de los abrazos sobre la salud, se concluye que las mujeres se benefician más de los abrazos que los hombres, pues en ellas aumentan de manera más acusada los niveles de oxitocina (una hormona que reduce la presión sanguínea, lo que hace bajar el riesgo de padecer alguna enfermedad cardiovascular), a la vez que se reducen los de cortisol, una hormona fuertemente relacionada con el estrés, en una población normal. O sea, y dicho de otra forma, que por el interés te quiero Andrés.

Y ya puestos a pensar, si esto ocurre entre la población normal, ¿qué ocurriría con los abrazos que proporcione un hombre ? ¿Se está privando el universo femenino (más que el masculino, quiero decir) de una fuente de placer inagotable? ¿Son de amor todos los abrazos que he recibido por estas calles de Dios? ¿ Y los vuestros? No os fastidia que sea meramente una pantomima que enmascara un maquiavélico juego interno de hormonas femeninas que parecen desatarse cuando sienten una turgente presión en el ombligo?

Así que dejémonos de zarandajas y tonterías. Nada de "niveles de oxitocina" y llamemos a las cosas por su nombre:¡ de gratis, nada¡, que me conozco yo alguna capaz de echar raíces a mi lado sólo por no dejar de abrazarme. Y yo que creía que lo hacían por mi, y ahora me dicen en Carolina del Norte, que de esto nada , que lo hacen por "lo cardiovascular", a la vez que se reducen el cortisol, que resulta que es una hormona fuertemente relacionada con el estrés.

!CANASTOS, MI GOZO EN UN POZO¡



4 comentaris:

Hada Isol ♥ ha dit...

Nos han descubierto!!!!!!!!!!!
muchos achuchones para tí (pero desinteresados!jejejejeje)

zel ha dit...

Josep, jo no em passejo repartint abraçades amb un rètol, però t'asseguro que vaig abraçant tothom qui puc i conec, és clar, sóc de mena abraçadora...

Alfonso Saborido ha dit...

Pues está ahora la cosa con la gripe A como para abrazarse mucho jeje

Susi ha dit...

Hola Josep!
No te preocupes.. que yo, cuando te he dado alguna vez un abrazo, no sabía nada de esta investigación de Carolina del Norte. Te lo juro! no sabia ni una palabra!!
Tienes que creerme!!!
Un beso y un abrazo "desinteresado"
Susi

Trampa de foc (I) de Núria Martí Constans

     Els primers anys del segle XX van ser anys d’avenços, creixement i revolució.   En aquell món dinàmic, les dones hi van tenir un paper ...