Cercar en aquest blog

divendres, 2 de gener del 2009

ayuda a las personas con TDAH

Un amigo mio me ha hecho llegar esta información. Está recogiendo firmas para que la ley de educación de Catalunya incluya explícitamente al alumnado con transtornos específicos del desarrollo del aprendizaje escolar como alumnos con "necesidades especificas de soporte educativo"
La Biblioteca Pere Casaldàliga de Balsareny da soporte a esta iniciativa y recoge firmas.
La fecha límite para entregarlas es el 12 de enero de 2009.
Si alguien puede venir a firmar, será bienvenido.

Rebi el nostre agraïment més sincer i la nostra consideració.
Reciba nuestro agradecimiento más sincero y nuestra consideración.

Atentament/Atentamente
Associació Catalana de Dislèxia TDAH Vallès
Neus Buisán Cabot- Presidenta Anna López i Campoy - Presidenta
Espai TANV TANV de Catalunya
Joan López Sánchez Margarita Gómez i Soto - Presidenta
Plataforma TDAH
Javier Fuentes Goyanes - Presidente

El Trastorno por Déficit de Atención con Hiperactividad (TDAH)

ESTA INFORMACIÓN OS LA MANDO PARA QUE POR FAVOR LE DEIS LA MÁXIMA DIFUSIÓN POSIBLE.
MUCHAS GRACIAS !!

11 comentaris:

Susi ha dit...

Gracias Josep!
Por tu implicación en todas las buenas causas!
Un abrazo!
Susi

Jerusalem ha dit...

Josep, encantada de que tu comentario en mi blog sea extendido las veces que tú lo veas necesario... Si algo me gusta en mi blog es que haya puntos de vista de los que se pueda debatir.

Un beso enorme y amplia tus comentarios las veces que quieras.

:-)

Charo Bolivar ha dit...

Hay que darle la mayor difusión.

Bon any, Josep :D

Diana Puig ha dit...

Nunca es suficiente ni sobra ayuda para este tipo de necesidades. El otro día hicierón un documental, era tarde ya, para variar, ya se sabe que las cosas importantes a partir de la doce de la noche :(, que hablaba sobre este trastorno que sufren algunos niños y la verdad es que ni hay información suficiente, y el diagnostico para prevenir es tardío, ya que al principio no se sabe que le ocurre al niño, profesionales casi inexistentes, en los colegios los profesores están totalmente perdido ya que en principio son niños muy problemáticos...todo esto unido a la presión que los padres sufren, el problema se complica y se alarga. Después cuando el niño es diagnosticado, con un tratamiento adaptado a sus necesidades, pueden tener practicamente una vida normal. Es importante tu post, pondré en mi blog la página para darlo a conocer mejor, ya sabemos que el desconocimiento de las cosas empeora todo mucho más pero lo contrario beneficia de una forma increíble y necesaria. Un abrazo josep, tu amíga didi.

Anònim ha dit...

Tomo la imagen, y evidentemente lo colocaré en mi blog. Creo que en este tema cuanta mayor difusión e información pueda darse muchisimo mejor.

Además en Barberà lo tengo muchísimo más cerca para acercarme y colaborar.

Gracias por la información, al igual que lo dije en el blog de la biblioteca de Susi.

mreina ha dit...

Bueno...¡vamos a ver que podemos hacer¡tu hiciste tu parte nos toca a nosotros la nuestra...
saludos

Anònim ha dit...

hola josep voy a coger la imagen y a ponerla en mi blog por si puede servir para que más gente se entere y pueda colaborar. Un abrazo, Rachel

Josep ha dit...

LOS SENTIMIENTOS SE EXPRESAN MEDIANTE LA MIRADA. ES TAN SIGNIFICATIVO LO QUE TRANSMITEN QUE SER MIRADOS SIGNIFICA QUE SOMOS RECONOCIDOS, QUE EXISTIMOS.

ME GUSTARÍA QUE NOS PUDIÉSEMOS VER.

MUCHAS GRACIAS A TODOS.

SabriIsabel ha dit...

Josep,gracias por esta información!Siempre es bueno conocer para saber cuando nos toca enfrentarlo con nuestros hijos.Sabes que cada día que voy leyendote me doy cuenta lo buena persona que sos y tan solidario!!!Yo le digo a todos que NAchito tiene un abuelo en España,espero te guste tener un nietito argentino!
Feliz Año!!!!!!!!!!!

Kuki13 ha dit...

Hola Josep, veo que el nuevo año no te ha cambiado (cosa que me alegra), sigues implicandote, y dando lo mejor de ti con las causas de los mas desfavorecidos, que siga siendo asi por muchos años, ya que es un placer entrar a leerte (cuando el curro me lo permite) y ver que aun hay gente que piensa en los demas. Un petó y una fort abraçada Josep. Que los Reyes te traigan para ti y los tuyos toda la felicidad del mundo.

Carles ha dit...

Hola josep, tinc 20 anys i m'acaben de detectar que tinc TDH,em sento orgullós de que existeixi gent como tu que s'impliqui amb aquestes coses,et dono el meu total apoyo.

Tambe m'agradaria que els psicolegs que venen a les escoles.. estiguin al cas de tot.. perque m'ho han detectat masa tard.

Gracies amic.

carles.bosca@GMAIL.COM

Trampa de foc (I) de Núria Martí Constans

     Els primers anys del segle XX van ser anys d’avenços, creixement i revolució.   En aquell món dinàmic, les dones hi van tenir un paper ...