Cercar en aquest blog

dissabte, 16 d’agost del 2008

argentina

Una vez mas,quiero estar al lado de esta mujer que llora por su Pais tantos años castigado.Una mujer que se niega una vez y otra a no creer lo que está sucediendo.Que se resiste a dejar su cuna,y también la de sus hijos.

Isol,te dedican una frase que yo también hago mia, y te deseo que esta barbarie sin sentido termine de una vez.

MAS QUE LOS ACTOS DE LOS MALOS, ME HORRORIZA LA INDIFERENCIA DE LOS BUENOS.

MAHATMA GANDHI.

Aqui os dejo el texto completo del lamento de una Argentina,que también es muy nuestra:por amistad y por origen.

Por eso mi preocupación de hoy,porque me sabe mal todo lo que sucede y más me duele que todos vivan en la negación,es más me exigen indiferencia, como si la indiferencia fuera una vacuna que te hace inmune a esta realidad.Como si no ver,no escuchar,no hablar te dé la garantía de que no te tocará.porque confieso que aunque me pone nerviosa ver lo que pasa,no es solo por solidaria que quiero hacer algo,es de egoista también porque no quiero que me pase ni a los que amo.
por último,dejo un tema de folklore Argentino que representa mi sentir de hoy ,no quiero que me duela mi país,este Bendito paraíso en el que Dios se esmeró al llenarlo de belleza,de riqueza,de maravillas,donde hay de todo,donde solo te puedes quedar asombrado de ver que todo a tu alrededor es precioso y con un pueblo que por ser tan noble es que nos pasa esto,un pueblo trabajador ,inteligente,digno,no puede dolerme mi bello pais,me rehuso a eso.

Querida Isol,un beso muy grande para ti y para Argentina.



NO LLORES POR MI, ARGENTINA

Será difícil de comprender
que, a pesar de estar ahora aquí,
soy del pueblo y jamás
lo podré olvidar.
Debéis creerme, mis lujos son
solamente un disfraz,
un juego burgués, nada más:
las reglas del ceremonial.
Tenia que aceptar,
debí cambiar
y dejar de vivir en lo gris,
siempre tras la ventana,
sin lugar bajo el sol.
Busqué ser libre
pero jamás dejaré de soñar,
y solo podré compartir
la fe que queráis conseguir.
No llores por mi, Argentina,
mi alma esta contigo,
mi vida entera te la dedico.
Mas no te alejes,
te necesito.
Jamás poderes ambicioné.
Mentiras dijeron de mí.
Mi lugar vuestro es,
por vosotros luché.
Yo solo quiero
sentiros muy cerca,
poder intentar
abrir mi ventana y saber
que nunca me van a olvidar.
No llores por mi, Argentina.

No llores por mi, Argentina,
mi alma esta contigo,
mi vida entera te la dedico.
Mas no te alejes,
te necesito.
Qué podré decir
para convenceros de mi verdad.
Si aun podéis dudar
mirad mis ojos como lloran
de amor.

8 comentaris:

Anònim ha dit...

Con todo mi corazón te lo agradezco,en ese texto está mi sentir,porque estoy viendo cosas que no me gustan,es verdad que los medios agrandan las cosas y el morbo,pero las muertes están,son reales,esos niñitos de los que puse la foto el otro día fueron torturados,y esa niña que fué violada y quemada,y miles de historias,y todos como si nada,es más recibo mails que me dicen que yo hablo mal de mi pais,y no es así,mi pais es un bello paraiso,sucede que hay mucha gente violenta,y mucha que es indiferente como en esa frase que me dejó Alejandro,yo quiero vivir en mi pais,no quiero irme,nací aqui tu sabes que yo tengo a donde ir si deseo marcharme,pero porque tengo que dejar mi pais en tan malas manos?,pienso que aunque la violencia está instalada en el mundo entero,yo no me puedo quedar de brazos cruzados,siempre algo hago,recuerdas el mail de la vereda es increible pero anda circulando por ahi,por la red,y hay marchas a las que vamos,con dicha puedo decir que no han vendido nuestro patrimonio cultural porque los han frenado las marchas que te conté.Sabes los buenos somos mayoria y si juntamos un pequeño granito aqui y allá el mundo estará mejor de eso estoy segura ,el amor se expande.
Te doy las gracias y un abrazo fuerte,que gusto me dá tener amigos como tu,eres genial!!!!!!!

Anònim ha dit...
L'autor ha eliminat aquest comentari.
Anònim ha dit...

Bueno,aunque no alcancemos el mundo genialmente bueno e ideal,(porque los malos se esmeran mucho en hacer maldades)aun así no tenemos que bajar los brazos ni dejar de hacer algo aunque sea pequeño,porque sino existieran buenas voluntades,buenos corazones,gente digna y de sentimientos nobles,imaginas lo que sería esto???????
Paloma San Basilio ha sido mi cantante favorita este tema y beso a beso me encantan.GRACIAS ,HACIA RATO QUE NO LA ESCUCHABA!!!!!!!!!!

CarmenS ha dit...

Me sumo a los ánimos que le envías a Isol ytla gente de este país que siempre ha tenido tan buenas relaciones con los de este lado del mar.

Isa ha dit...

Hola Josep, ya estoy de vuelta, aunque de forma tránquila. Ya lo explico en mi blog.
Me ha llamado mucho la atención del post. Le he dejado mi comentario a Isol en su blog.
Es una pena lo que está sucediendo. Desde aquí quiero también mandar mi apoyo a Isol, y decirla que siga adelante con su lucha.
Un beso fuerte para ambos.

Mariaisabel ha dit...

Mi querido amigo Josep, me uno a nuestra querida Isol, una mujer tan estupenda y que merece todo nuestro apoyo y cariño. No puedo comprender lo que pasa en su país, es terrible.
No estoy en mi casa, estoy en Barcelona cuidando a mis padres y allí no tengo internet, pero he tenido la suerte que he pasado por la biblioteca y estaba abierta!
Mi primer pensamiento ha sido conectar con vosotros. Mi vida aquí no es muy alegre, pues la situación de mis padres no es buena, así que vosotros sois mi compañía y os necesito. Ya sabeis el "hijo único" que no tiene con quien compartir las cosas, pero tiene la suerte de tener amigos.
Un abrazo fuertísimo para Isol y un saludo para tí

m.eugènia creus-piqué ha dit...

Todo lo que sea hacer algo por Isol,yo me uno a ello.

Hada Isol ♥ ha dit...

Lastima que llegué a desilusionarte tanto amigo mio!

Trampa de foc (I) de Núria Martí Constans

     Els primers anys del segle XX van ser anys d’avenços, creixement i revolució.   En aquell món dinàmic, les dones hi van tenir un paper ...