Cercar en aquest blog

dimarts, 1 de juliol del 2008

penélope [interpretado por maría]


UN DIA U OTRO TENIA QUE OCURRIR:DESDE 1966(UUUYYYY QUE LEJOS.)HASTA HOY,NADIE,ABSOLUTAMENTE NADIE ME HABIA ABIERTO LOS OJOS CON RESPECTO A ESTA INOLVIDABLE CANCIÓN DE SERRAT.
ES GENIAL¡¡.AQUI OS PRESENTO A MARÍA.LA CONOCÍ PORQUE "ES CAPRICHOSO EL AZAR" SU BLOG ES WWW.ELBLOGDEMARIA.COM
NO DEJEIS DE IR.¡¡
GRACIAS MARÍA,SI NO ES POR TI JAMÁS HUBIESE SABIDO QUIEN ERA REALMENTE PENÉLOPE


Primero,ella está tranquilita por la calle y viene un “caminante” y coge,sin conocerla de nada y le para el reloj y encima le dice:

” Me voy,pero eres mi amor,piensa en mi que volveré por ti cuando de los sauces caigan las hojas(vamos que se iba a comprar tabaco…).”

Y la muy pava en vez de decirle:

- “Qué haces chalao,ya me estás comprando un reloj y qué dice que te espere…te conozco de algo???

Aparte es abril y quieres que te espere hasta el otoño,con un verano de por medio..pues vas tú listo…”

Ella no,ella se va a la estación (que no sé que hace esperando a un caminante en la estación de trenes…caminante=caminar…garrula).Se pone a esperarlo en el andén contando “gamusinos”, con zapatos de tacón para que dé un traspiés y adiós Penélope.

Encima va allí todos los días,toda apenada,pobre, y sólo le chispean los ojos cuando un tren silba a lo lejos…Estaría en una estación de pueblo,porque si es en un Atocha o un Barcelona Sants no ganaría para klinex.(Deshidratación ocular)

Que digo yo,esta chiquilla no tenía que trabajar,que estudiar,que hacer algo,bueno pensando que estaba en la estación no quiero pensar mal pero aquí se ponen las prostitutas…
Ella no,ni comía ni nada,así estaba que veía a la gente pasar y le parecían muñecos…normal la anemia severa provoca esos trastornos…

Y el abanico;invierno,verano…y ella meneándolo.Así tenía el brazo que pasado el tiempo era más Popeye que Penélope.Oye y no se le rompió ni una varilla…increible.

Ya pasados los años,el caminante harto de guarrear por ahí…vuelve y dice;voy a buscar a esta,a ver si aún no se ha enterado de que los gamusinos no existen y me está esperando…

Preguntó al primero que encontró:

-Ah la colgada de Renfe,si hombre,en la estación,primer banco a la derecha.

Y así la encontró:

-Lo ves, ya he vuelto,cincuenta años después y ya estoy aquí…qué rápido pasa el tiempo eh,jeje,y anda que no me has sido fiel ni nada “joía”….

Y ella lo mira y recuerda al jovencito que la paró antaño que estaba malote,malote y ve un gordete cervecero,arrugao,sin pelo exeptuando en nariz y orejas,con chepa,venitas rojas en la cara…..y piensa:

-A este ya no le funcinará ni con viagra,yo me voy a hacer la “longui”,anda que ya me vale esperar tanto a este virria…buaggg fatiguita,yo me lo paso mejor aquí sentada viendo carne fresca…aggghi chulazo vaya culito!!!

Y le contesta:

- Ea pues tú no eres quién yo espero.Ahora qué,a que jode….

La verdad es que el caminante tampoco la reconocía físicamente,pero como llevaba siempre la misma ropa,eso le dió la pista…

Que digo yo,tantos años con la misma ropa,le tenía que oler a zorrino,eso suponiendo que se cambiase de bragas.Y esta chica todo el día sentada que ya el banco tenía la forma de su culo ¿siempre conservó la misma talla?

Y el bolso de piel marrón…la piel es buena pero tanto…

Y los zapatitos de tacón,ni un cambio de tapas ni nada…ahora eso sí tenía unos gemelos que ni los futbolistas oiga…

Con lo que pudo aprovechar su vida…hasta el Quintero la estuvo llamando para que fuese a “Los Ratones Coloraos”…pero bueno hay quien se queda para vestir santos y las que se quedan para calentar bancos de pino verde..

El mundo está lleno de colgad@s…

Una última reflexión viendo el video…¿Desde cuando Penélope es oriental?A ver si no se iba a llamar Penélope sino Lili shang y la españolizaron para hacerla nuestra como hacen ellos con los Riccola…

13 comentaris:

Anònim ha dit...

Josep que calidad tienes para encontrar gente genial!yo que amo Penelope,que risa y es que tiene razón,jajaja

Josep ha dit...

Isol.Me caen las lágrimas de risa
jajajaaaaaa

Anònim ha dit...

´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶´´´´´´´´´´¶¶
´´´´´´¶¶¶¶¶´´´´´´´¶¶´´´´´´´´´´´´´´¶¶
´´´´´¶´´´´´¶´´´´¶¶´´´´´¶¶´´´´¶¶´´´´´¶¶
´´´´´¶´´´´´¶´´´¶¶´´´´´´¶¶´´´´¶¶´´´´´´´¶¶
´´´´´¶´´´´¶´´¶¶´´´´´´´´¶¶´´´´¶¶´´´´´´´´¶¶
´´´´´´¶´´´¶´´´¶´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶
´´´´¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶
´´´¶´´´´´´´´´´´´¶´¶¶´´´´´´´´´´´´´¶¶´´´´´´¶¶
´´¶¶´´´´´´´´´´´´¶´´¶¶´´´´´´´´´´´´¶¶´´´´´´¶¶
´¶¶´´´¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶´´´´¶¶´´´´´´´´¶¶´´´´´´´¶¶
´¶´´´´´´´´´´´´´´´¶´´´´´¶¶¶¶¶¶¶´´´´´´´´´¶¶
´¶¶´´´´´´´´´´´´´´¶´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶
´´¶´´´¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶´´´´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶
´´¶¶´´´´´´´´´´´¶´´¶¶´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶
´´´¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶´´´´´¶¶´´´´´´´´´´´´¶¶
´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶

maria ha dit...

UY UY QUE ILUSIÓN ME HA HECHO QUE LO PUBLICASES....GRACIAS AQUÍ TIENES UNA AMIGA.eSTOY MIRANDO LO QUE ME RECOMENDASTE.
UN BESITO

maria ha dit...

UY UY QUE ILUSIÓN ME HA HECHO QUE LO PUSIESES GRACIAS JOSEP,SEGUIMOS EN CONTACTO ESTOY MIRANDO LO QUE ME RECOMENDASTE.
UN BESITO:
MARÍA.

maria ha dit...

UY UY QUE ILUSIÓN ME HA HECHO QUE LO PUSIESES GRACIAS JOSEP,SEGUIMOS EN CONTACTO ESTOY MIRANDO LO QUE ME RECOMENDASTE.
UN BESITO:
MARÍA.

CARMEN ha dit...

Muchas gracias por la información que me has dado.
Muy simpática tu entrada.
Un abrazo.

Josefa ha dit...

josep gracias por este escrito que me ha hecho soltar la risa.
Es estupendo me he reído con ganas.
voy a releerlo jajaja !!!!!!
Un beso.

Anònim ha dit...

Vaya con penélope!!! si es que desde luego bien mirado un poco a tigre sí que debía oler, y como menos a naftalina.

Muy bueno!!!

Josep ha dit...

Hola María.
Simplemente te lo debia.hasta hoy había llorado de pena.
A partir de hoy, hay un antes y un despues.
Un petó

Josep ha dit...

CARMEN.
Esta entrada "simpatica" es porque Penélope se lo merece.
Un abrazo.

Josep ha dit...

JOSEFA.
yo creo que ya nos tocaba reir un rato.Ves a su blog,por favor.
Te seguiras riendo
Una abraçada.

Josep ha dit...

Xesca ...A que esta Penélope nos la han cambiado.Esta chica es genial.
Me refiero a María,no a Penélope.
En mi blog esta su dirección
Un beso.

Trampa de foc (I) de Núria Martí Constans

     Els primers anys del segle XX van ser anys d’avenços, creixement i revolució.   En aquell món dinàmic, les dones hi van tenir un paper ...